Życie z ADHD często oznacza więcej niż trudność w skupieniu czy impulsywność. To codzienne zmaganie się z własnym tempem, myślami, które biegną za szybko i emocjami, które trudno zatrzymać. Z zewnątrz wygląda to jak brak organizacji, w środku – jak nieustanny wysiłek, by sprostać oczekiwaniom. Z czasem pojawia się poczucie winy: za spóźnienia, zapomniane obowiązki, wybuchy emocji, za to, że znów się nie udało. Ten wewnętrzny ciężar bywa trudniejszy niż same objawy. Właśnie dlatego warto przyjrzeć się temu, skąd bierze się surowość wobec siebie – i jak terapia może pomóc w odzyskaniu łagodności, która nie oznacza rezygnacji, lecz zrozumienie.